"دنیای من/به دو بخش تقسیم می شود:روزهایی که نبودی..روزهایی که نخواهی بود"

روبروی پنجره نشسته ام -: تو تابحال کسی رو دوست داشتی؟! پنجره را باز می کنم +: فندک داری؟ سیگارم را روشن می کند -: اووم! خب تو نمی فهمی عشق چیه؟ نمی فهمی دو ساعته چی می گم! لبخندی تلخی می زنم و به او اجازه می دهم که گمان کند نفهمم!! +: می خوای به چی برسی؟ -: به خیلی چیزا! با عشق می شه به همه چیز رسید. حتی به غیر ممکن ها! +: پس می دونی اگه به عشق نرسی همه چیز رو می بازی؟! -: چرا نرسم؟! درحالی که هر دوتامون عاشق همیم؟! +: پس عاشق نیستین! لم می دهم به پنجره و می گذارم باد سعی کند موهای کوتاهم را جابجا کند.. -: تو از کجا می دونی وقتی هیچ وقت احساس نداشتی؟ وقتی هیچ وقت عاشق نشدی؟ تو زیادی بد بینی! +: و تو زیادی خوش بین! لبخندی از تمسخر تحویلم می دهد.. -: قهوه می خوری؟ +: تلخ لطفا! و دور می شود.. و خواستم بگویم که من هم اول قهوه های شیرین می خوردم.. حتی با شکر اضافی! خواستم بگویم من هم عاشق بوده ام و عشق یعنی فرهنگ لغتی از نرسیدن ها.. خواستم بگویم که او عاشق نیست.. خواستم بگویم من هم روزگاری احساس داشتم.. خواستم بگویم همه ی لباس هایم رنگ داشتند.. خواستم بگویم من هم بی تاب شده ام.. خواستم بگویم اما نشد.. خواستم بگویم اما سیگارم داشت تمام می شد و من پک زدم.. خودم را نزدیک تر کردم به پنجره.. شهر را نگاه کردم.. هیچ چیز عوض نشده! تو هنوز سر منشی ات داد می زنی.. و مدیر برنامه هایت یاد نگرفته سه شنبه ها گل بخرد برای همسرت.. تو هنوز سر نرفتن به انجمن سرت را می خارانی و یادت نمی رود باید به حمام بروی.. هیچ چیز عوض نشده! فقط تو زیباتر شده ای و من عاشق تر.. و خاک بر سر لحظه هایی که ما مال هم نیستیم*.. پک دومم را می زنم.. سیگارم تمام شده.. من هم..   * عنوان نیما معماریان * ناشناس